- Startpagina
- Kinderen
- Welkom!
- Qu'est-ce que je veux savoir?
- Général
- Mon corps
- Mes sens
- Fièvres, dents de lait, ‘bleus’ et autres
- Un coup d’œil dans tes oreilles
- Trois fois par jour après le repas
- En route pour l’hôpital
- Laissez passer l’ambulance !
- Typique de l’hôpital
- Bon rétablissement
- Faites passer ce microbe
- Steak frites
- Le petit oiseau va sortir
- Fais de beaux rêves
- Sous le bistouri
- Qu’est-ce qu’il a ?
- Plâtre sur une jambe de bois
- Ribambelle de cranes chauves
- Rouge sang
- Une joyeuse pagaille
- Bienvenue au monde
- Mourir
- Leucémie
- Sida & HIV
- Mucoviscidose
- Général
- What do I want to know?
- Wat wil ik weten?
- Aids & HIV
- Algemeen
- Mijn lichaam
- Mijn zintuigen
- Over koorts, melktanden en blauwe plekken
- Even in je oren kijken
- Driemaal daags na het eten
- Naar het ziekenhuis
- Opzij, opzij, opzij
- Typisch ziekenhuis
- Veel beterschap gewenst
- Geef die ziekte even door
- Biefstuk met frietjes
- Naar het vogeltje kijken
- Slaap kindje, slaap
- Onder het mes
- Wat heeft ie?
- Gips om een houten been
- Vrolijke kaalkopjes
- Zo rood als bloed
- Een vrolijke boel
- Welkom op de wereld
- Doodgaan
- Mucoviscidose
- Clubhouse
- Club house
- Clubhuis
- Wat mag ik eten? (recepten)
- Getuigenissen
-  
- Ouders
- News
- 4kids vzw
- Het project
- Info
-  
Simon
Simon is een gezonde jongen van negen die echter de pech heeft ziek te zijn geworden. Hij leest graag en tekent veel, zeker als hij weer 's een hele tijd in het ziekenhuis moet blijven. En toch is Simon een held: als hij zo een hele tijd in het ziekenhuisbed ligt, bedenkt hij allerlei avonturen die hij dan samen met zijn vriend Odil kan beleven. Of misschien wel echt beleeft? Odil heeft hij als knuffel gekregen bij zijn geboorte. Eigenlijk speelde Simon nog amper met zijn knuffeld. Voetbal en autootjes zijn immers veel toffer. Maar op één of andere vreemde manier is Odil meegekomen in het koffertje van Simon toen hij naar het ziekenhuis moest en sindsdien zijn ze onafscheidelijk.
Simon mist zijn andere vriendjes, de jongens en meisjes van zijn klas en van de sportclub, wel heel erg. In het begin kwamen ze regelmatig op bezoek, maar na een tijdje verminderde dat sterk. Ach ja, ze hebben ook zoveel te doen. Soms wordt het dan ook heel eenzaam op zo'n grote witte ziekenhuiskamer. En lijken de uren wel 120 minuten te duren. Maar dan is er natuurlijk nog altijd Odil... of een nieuw avontuur. Eigenlijk is Simon van niks echt bang; en hij doet ook erg zijn best om terug beter te worden. En soms gebeurt er dan iets ongelooflijks. Zo kennen alleen Simon & Odil het geheim van het schilderij in de ziekenhuiskamer (zie "Schots en scheef").
Nieuwsbrief