- Startpagina
- Kinderen
- Welkom!
- Qu'est-ce que je veux savoir?
- Général
- Mon corps
- Mes sens
- Fièvres, dents de lait, ‘bleus’ et autres
- Un coup d’œil dans tes oreilles
- Trois fois par jour après le repas
- En route pour l’hôpital
- Laissez passer l’ambulance !
- Typique de l’hôpital
- Bon rétablissement
- Faites passer ce microbe
- Steak frites
- Le petit oiseau va sortir
- Fais de beaux rêves
- Sous le bistouri
- Qu’est-ce qu’il a ?
- Plâtre sur une jambe de bois
- Ribambelle de cranes chauves
- Rouge sang
- Une joyeuse pagaille
- Bienvenue au monde
- Mourir
- Leucémie
- Sida & HIV
- Mucoviscidose
- Général
- What do I want to know?
- Wat wil ik weten?
- Aids & HIV
- Algemeen
- Mijn lichaam
- Mijn zintuigen
- Over koorts, melktanden en blauwe plekken
- Even in je oren kijken
- Driemaal daags na het eten
- Naar het ziekenhuis
- Opzij, opzij, opzij
- Typisch ziekenhuis
- Veel beterschap gewenst
- Geef die ziekte even door
- Biefstuk met frietjes
- Naar het vogeltje kijken
- Slaap kindje, slaap
- Onder het mes
- Wat heeft ie?
- Gips om een houten been
- Vrolijke kaalkopjes
- Zo rood als bloed
- Een vrolijke boel
- Welkom op de wereld
- Doodgaan
- Mucoviscidose
- Clubhouse
- Club house
- Clubhuis
- Wat mag ik eten? (recepten)
- Getuigenissen
-  
- Ouders
- News
- 4kids vzw
- Het project
- Info
-  
4kids
Wie zijn Simon & Odil?
Simon is een gezonde jongen van negen die de pech heeft ziek te zijn. Hij leest graag en tekent veel, zeker als hij weer eens een hele tijd in het ziekenhuis moet blijven. En toch is Simon een held: als hij in het ziekenhuisbed ligt, bedenkt hij allerlei avonturen die hij dan samen met zijn vriend Odil kan beleven. Of misschien wel echt beleeft? Odil heeft hij als knuffel gekregen bij zijn geboorte. Eigenlijk speelde Simon nog amper met zijn knuffels. Voetbal en autootjes zijn immers veel toffer. Maar op één of andere vreemde manier is Odil meegereisd in het koffertje van Simon toen hij naar ’t ziekenhuis moest en sindsdien zijn ze onafscheidelijk.
Simon mist zijn andere vriendjes, de jongens en meisjes van zijn klas en van de sportclub, wel heel erg. In het begin kwamen ze regelmatig op bezoek, maar na een tijdje verminderde dat sterk. Ach ja, ze hebben ook zoveel te doen; ook al komen ze op bezoek en sturen ze hem ook wel e-mailtjes door met al hun belevenissen. Maar soms wordt het heel eenzaam op zo’n grote witte ziekenhuiskamer. En lijken de uren wel 120 minuten te duren. Maar dan is er natuurlijk nog altijd Odil... of een nieuw avontuur...
Het hart van ‘Simon & Odil’ is een interactieve website en ziekenhuis-extranet voor langdurig of chronisch zieke kinderen (www.simonodil.com). In België zijn ze met meer dan 300.000. Je beroerd voelen en je dagen slijten in het ziekenhuis is al rottig genoeg – hoe lief de dokters en zusters ook zijn. Maar als je ook nog eens je familie en je vriendjes moet missen, als je met moeilijke vragen zit, of als je je soms gewoon kapót verveelt… Tja, dan wordt het er allemaal niet vrolijker op.
Zeker dán is een pc met toegang tot het internet een prima manier om te voelen dat je er niet alleen voor staat, om antwoord te krijgen op je vragen, om even gezellig te chatten, te lezen of spelletjes te doen. Er zijn meer dan 200 pediatrische afdelingen of zorginstellingen waar deze kinderen al dan niet voor langere tijd verblijven. Simon & Odil wil het isolement van deze kinderen doorbreken.
Nieuwsbrief