- Startpagina
- Kinderen
- Welkom!
- Qu'est-ce que je veux savoir?
- Général
- Mon corps
- Mes sens
- Fièvres, dents de lait, ‘bleus’ et autres
- Un coup d’œil dans tes oreilles
- Trois fois par jour après le repas
- En route pour l’hôpital
- Laissez passer l’ambulance !
- Typique de l’hôpital
- Bon rétablissement
- Faites passer ce microbe
- Steak frites
- Le petit oiseau va sortir
- Fais de beaux rêves
- Sous le bistouri
- Qu’est-ce qu’il a ?
- Plâtre sur une jambe de bois
- Ribambelle de cranes chauves
- Rouge sang
- Une joyeuse pagaille
- Bienvenue au monde
- Mourir
- Leucémie
- Sida & HIV
- Mucoviscidose
- Général
- What do I want to know?
- Wat wil ik weten?
- Aids & HIV
- Algemeen
- Mijn lichaam
- Mijn zintuigen
- Over koorts, melktanden en blauwe plekken
- Even in je oren kijken
- Driemaal daags na het eten
- Naar het ziekenhuis
- Opzij, opzij, opzij
- Typisch ziekenhuis
- Veel beterschap gewenst
- Geef die ziekte even door
- Biefstuk met frietjes
- Naar het vogeltje kijken
- Slaap kindje, slaap
- Onder het mes
- Wat heeft ie?
- Gips om een houten been
- Vrolijke kaalkopjes
- Zo rood als bloed
- Een vrolijke boel
- Welkom op de wereld
- Doodgaan
- Mucoviscidose
- Clubhouse
- Club house
- Clubhuis
- Wat mag ik eten? (recepten)
- Getuigenissen
-  
- Ouders
- News
- 4kids vzw
- Het project
- Info
-  
Kinderen
- Welkom!
- Wat wil ik weten?
- Aids & HIV
- Algemeen
- Mijn lichaam
- Mijn zintuigen
- Over koorts, melktanden en blauwe plekken
- Even in je oren kijken
- Driemaal daags na het eten
- Naar het ziekenhuis
- Opzij, opzij, opzij
- Typisch ziekenhuis
- Veel beterschap gewenst
- Geef die ziekte even door
- Biefstuk met frietjes
- Naar het vogeltje kijken
- Slaap kindje, slaap
- Onder het mes
- Wat heeft ie?
- Gips om een houten been
- Vrolijke kaalkopjes
- Zo rood als bloed
- Een vrolijke boel
- Welkom op de wereld
- Doodgaan
- Mucoviscidose
- Clubhuis
- Wat mag ik eten? (recepten)
- Getuigenissen
Leeshoekje
Laat mij met rust, ik zit in mijn leeshoekje!
Nu en dan vind ik lezen echt het allercoolste wat er bestaat. En dan kom ik hier. Ik snoer Odil even kordaat de mond (en dat is niet simpel), en ik lees een verhaaltje.
Lees je mee?
PS (dat wil zeggen Post Scriptum, dat is zoiets wat je zegt nadat je gezegd hebt wat je wilde zeggen. Snap je ?)
Soms lees ik het verhaaltje ook hardop voor aan Odil. Af en toe vindt hij het leuk, en soms valt hij ook een beetje in slaap, de mafketel.
Nieuwsbrief